Kiezen lukte niet. Ze waren allebei zo mooi.

Twee ringen. Gevonden in het winkeltje waar ik één keer per jaar naar toe ga. Eén keer maar, omdat ik weet dat als ik ga, ik altijd met tenminste één ring thuiskom. En gek genoeg komt dat slechts deels door de ringen.

Het zit hem in de eigenaresse van de winkel. Een hele mooie, wakkere, joodse vrouw. Ze heeft een miniscuul winkeltje waar ze alleen maar verkoopt wat zijzelf mooi vindt. Ringen, kettingen, armbanden. Allemaal gemaakt door haarzelf of mensen die ze persoonlijk kent. Sieraden met een verhaal. En heel vaak ook met (religieuze) symbolen. We raken aan de praat, elke keer weer. Vandaag over Koning Salomo. Ze vertelt met haar prachtige accent het verhaal van het Salomonsoordeel. Een verhaal waar ik als kind al geen genoeg van kon krijgen. Als ze uitgepraat is, vraagt ze wat ik eigenlijk doe. Ik vertel haar over mijn idealen, de dialoog; het principe van vrijuit vertellen zonder beoordeeld te worden of te willen overtuigen. We raken aan de praat over joods, moslim of christen zijn en het taboe dat op de Amsterdamse school van haar zoon op het bespreken religie rust. Ze zou graag in zijn klas de dialoog starten. Het begint toch bij kinderen, om tolerantie en bewustzijn te voeden, zegt ze met vuur. Ik nodig haar uit om mee te doen aan de Dag van de Dialoog in Amsterdam en de dialoog op school zelf te starten.

Als ik na een uur weer buiten sta ben ik twee ringen, een mooi gesprek en een enorm vervuld gevoel rijker.

En de ringen, die moet ik maar per bankgiro betalen. Dat komt vast wel goed roept ze me na.

Wat zijn er toch mooie mensen! 

Adres van de winkel: Prinsengracht 16, op de hoek van de Westerstraat

Afbeelding van Guiseppe Cades – Judgement of Solomon