Jezelf opnieuw uitvinden. Wat een ervaring!

Keuzes maken, loslaten, ervaren wat er dan gebeurt. Waar je aan hechtte, waar je je mee identificeerde. Hoe je je ongemerkt hecht aan de waardering die kwam kijken bij de positie die je innam.

Nu ik er een jaar mee bezig ben, kan ik steeds beter zien wat identificatie te weeg brengt. En hoe de verandering van de positie van 1, een herschikking veroorzaakt van het hele organisatie/familie systeem.

Het loslaten van een plek, maakt zichtbaar hoe je je was gaan identificeren met die plek. “Ik ben wat ik doe” of “ik ben waar ik sta” programmering. Het aanzien, de waardering. Deze identificatie verloopt veel subtieler dan ik dacht.

Als je eenmaal op een bepaalde positie terecht bent gekomen, putten we onszelf vaak uit om op die positie te blijven. Of dat nou in werk of privé is. Of de positie nou gezond of ongezond voor ons is.

Maar wat als we aanvaarden dat elke positie tijdelijk is. Dat je een rol vervult. Dat je door mag bewegen. Zelfs opnieuw kan beginnen. En dat in alle zorgvuldigheid vorm kan geven als je het bewust doet. Ook systemisch als je in verbinding blijft en erkent wat er is en wat er meebeweegt met jouw beweging.

Ik zie hier een spiraalbeweging voor me. In de Reis van een Held van Joseph Campbell wordt het mooi beschreven. De reis die begint met een call, een uitnodiging. Een intuitief weten dat het tijd is om opnieuw op reis te gaan. Een transformatie. Een nieuwe cyclus binnen hetzelfde leven.

Ik ben dit jaar in zekere zin opnieuw begonnen. Ik heb mijn innerlijke stem gevolgd dat het tijd was. Er was een nieuwe call in mei 2012. Onder andere in dialoogland uit zich de beweging. Geen voortrekker meer zijn van een beweging. Vrij van een aantal taken. Weer meedoen en begeleiden. Met een opvolger die op een mooie manier invulling geeft aan het vervolg van het initiatief.

En ook op andere plekken volg ik de beweging om mezelf opnieuw uit te vinden. De nieuw call van deze tijd te volgen. Kleiner en subtieler. Zuiver. Vrij.

Het heeft voor verwarring en onzekerheid gezorgd. En het geeft ruimte. Veel ruimte. Ruimte om los van verwachtingen opnieuw te ontdekken wie je bent, wat je wilt doen, wat je zielsverlangen is en waar je unieke bijdrage geleverd kan worden.

Is het de weg voor iedereen? Geen idee. Dat weet iedereen voor zichzelf. Truth is a pathless land zei Krishnamurti. Voor mij is het (opnieuw) een hele mooie leerervaring.

het regenererende principe zoals jaarlijks bij een slang.