We zitten aan een mooie ronde tafel voor ons backpackers hostel in Masaka.
Terwijl Sanne het nummer “People should smile more” van Newton Faukner laat horen, ga ik er even voor zitten om tot me door te laten dringen waarom deze reis zoveel indruk op me maakt.
Terwijl ik mijn gedachten de vrije loop laat, komen er heel veel beelden voorbij. De ontmoeting met Bas van Text to Change die vanuit zijn baan bij de ING begon om mensen via quizes op de mobiele telefoon te informeren over bijvoorbeeld HIV/Aids en nu een heel succesvol project in Uganda heeft. De mensen die we ontmoetten bij Hive Colab in Kampala. Vijftig software engineers met ongekende energie om met doeltreffende, mobiele oplossingen voor Afrikaanse uitdagingen te komen.
Om een voorbeeld te geven; je hebt een goede oogst maar nog geen kopers, je stuurt een sms naar een centraal nummer en je wordt gekoppeld aan mensen die jouw product willen afnemen en op komen halen. Of de vrouwen van GOWA, Global Organic Women Association. Zeven vrouwen die hun krachten hebben gebundeld in een coöperatie met als doel samen een flink slag te maken in het verbouwen maar vooral ook vergroten van de verkoopmarkt van organische producten. Heel veel hebben ze al voor elkaar maar het laten maken van een logo en promotiemateriaal is dan net even ingewikkeld of gewoon te duur als ze experts inhuren. We hebben ze gekoppeld aan mensen die we eerder in Kampala ontmoetten en aangeboden om ze te ondersteunen met praktische zaken waar in ons Nederlandse netwerk de expertise wel voor aanwezig is.
Daarna de middag met de mensen van EASEN, East African Enterprise Network, waarmee we na een intensieve Durf te Vragen sessie besloten om samen een online interactief platform rondom social entrepreneurship vorm te geven. De gedachte erachter is kennis uitwisseling, ervaringen en dus verhalen delen, om gezamenlijk een internationale beweging in gang te zetten die de realiteit manifesteert waarin wij willen leven.
Ook de reis via de Evenaar was geweldig. We bedachten een co-werkplek concept dat de naam Meet in the Middle moet gaan krijgen waar conflicterende partijen elkaar kunnen ontmoeten. Alsof het nog niet genoeg was, hebben we `s avonds een workshop communicatie en social media in elkaar gezet met z`n negenen.
Vandaag was het zover, vanuit Uganda, Rwanda en Tanzania waren mensen naar de workshop social media van Be-More en de 1%Club gekomen. Gebruikmakend van de Elevator Pitch sheets (attention, interest, desire, call to action), zorgden we dat 12 maatschappelijke projecten hun verhaal scherp kregen. We hebben dit gelijk ook allemaal gefilmd. Dit alles onder de inspirerende leiding van filmmaker Jaap van `t Kruis.
Wat ik het meest geweldig vond is dat er een duidelijke vraag en een enorme ambitie was bij de mensen in de workshop. We hebben in een middag tijd echt mooie resultaten neergezet. Het voelde heerlijk om mee te leven met de mensen uit mijn groep bij het plenair bekijken van hun filmpjes. En ook om te ervaren hoe het voelt als Joyce, die vertelde over haar HIV/Aids project van vrouwen voor de gemeenschap, door een jonge, dominante Ugandees wordt afgeserveerd als feminist die niet moet denken dat ze de patriarchale structuur van zijn samenleving onderuit kan halen. Nog voor ik helemaal op een rij had wat er gebeurde, hadden al twee andere, iets oudere mannen een reactie gegeven die haar ondersteunde en hem corrigeerde.
De grootste omslag in de filmpjes was dat er niet meer beleefd vanuit “wij” en “het project” gepraat werd, maar dat er persoonlijke verhalen tevoorschijn kwamen. Dat er niet werd gevraagd om geld maar om het delen van resources en kennis.
Al deze belevenissen leiden tot een hoofdzakelijk gelukzalige, enigszins wazige uitdrukking op mijn gezicht. En we zijn nog maar vijf dagen onderweg. :)